اکثر پلیمرها در اثر تماس با اکسیژن هوا اکسید می‌شوند، و نور و حرارت این اکسیداسیون را تسریع می‌کند. تخریب اکسیداسیونی منجر به تغییر رنگ، از دست دادن شفافیت، افت استحکام کششی، افت استحکام ضربه‌ای و کاهش سایر خواص پلیمرها می‌شود. آنتی‌اکسیدان‌ها ترکیبات شیمیایی هستند که تخریب اکسیداسیونی پلیمرها را به تأخیر می‌اندازند یا مهار می‌کنند و باعث بهبود عملکرد و افزایش عمر مفید محصولات پلیمری می‌شوند. آنتی‌اکسیدان‌ها در دو گروه اولیه و ثانویه طبقه‌بندی می‌شوند: آنتی‌اکسیدان‌های اولیه اکسیداسیون پلیمرها را در زمان کاربری محصول سرکوب می‌کنند، در حالی که آنتی‌اکسیدان‌های ثانویه از پلیمر در حین فرایند تولید و شکل‌دهی محافظت می‌کنند.