پلیمرها در معرض نور خورشید تحت تأثیر فرایند تخریب UV قرار می‌گیرند که منجر به اثرات نامطلوبی مانند تغییر رنگ، کاهش براقیت، تضعیف خواص مکانیکی و ایجاد ترک در قطعه پلیمری می‌شود. برای محافظت از پلیمرها در برابر تخریب اشعه ،UVاز پایدار‌کننده های نور UV استفاده می‌شود که می‌توان آن‌ها را به‌صورت مستربچ به پلیمرها اضافه کرد.
دو گروه مهم از پایدار کننده های نوری شامل جاذب‌های نورUV (UVA) و آمین‌های ممانعت‌شده (HALS) می باشد که با مکانیسم‌های زیر تخریب UV را مهار می‌کنند:
جاذب های نورUV :
جاذب‌های UV به عنوان فیلترهای نوری عمل می‌کنند؛ آن‌ها نور UV را جذب کرده و انرژی اضافی را به صورت گرما آزاد می‌کنند.
آمین‌های ممانعت‌شده :
آمین های ممانعت شده، (HALS)پایدار کننده های نوری بسیار کارآمد برای پلیمرها و خصوصاً پلی الفین ها هستند که از طریق به دام انداختن رادیکال‌های آزاد تشکیل شده در حین تجزیه نوری پلیمر عمل کرده و بنابراین فرآیند تخریب نوری را محدود می‌کنند.