پلیمرها در معرض نور خورشید تحت تأثیر فرایند تخریب UV قرار می‌گیرند که منجر به اثرات نامطلوبی مانند تغییر رنگ، کاهش براقیت، تضعیف خواص مکانیکی و ایجاد ترک در قطعه پلیمری می‌شود. برای محافظت از پلیمرها در برابر تخریب اشعه UV، از پایدارکننده‌های نور UV استفاده می‌شود که می‌توان آن‌ها را به‌صورت مستربچ به پلیمرها اضافه کرد.
دو گروه مهم از پایدارکننده­های نوری شامل جاذب‌های نورUV (UVA) و آمین‌های ممانعت‌شده (HALS) می­باشد که با مکانیسم‌های زیر تخریب UV را مهار می‌کنند:

1.جاذب­‌های نورUV (UVA)

جاذب‌های UV به عنوان فیلترهای نوری عمل می‌کنند؛ آن‌ها نور UV را جذب کرده و انرژی اضافی را به صورت گرما آزاد می‌کنند.

2.آمین‌های  ممانعت‌شده  (HALS)

آمین­های ممانعت شده (HALS) پایدارکننده­های نوری بسیار کارآمد برای پلیمرها و خصوصاً پلی­الفین­ها هستندکه از طریق به دام انداختن رادیکال‌های آزاد تشکیل شده در حین تجزیه نوری پلیمر عمل کرده و بنابراین فرآیند تخریب نوری را محدود می‌کنند.