پلاستیک‌ها مملو از عناصر خاکیٍ کمیاب
برخی از گران‌بهاترین مواد روی زمین در بطری‌های آب و سایر پلاستیک‌های یک‌بارمصرف پنهان می‌شوند. چه خبر است؟
Praseodymium. Dysprosium. Neodymium. این‌ها مواد بسیار گران‌بها و خاکی کمیاب هستند که در داخل هر آیفون و وسایل الکترونیکی مشابه وجود دارد. به دست آوردن آن‌ها نه‌تنها پرهزینه است، بلکه منجر به مقادیر باورنکردنی تخریب محیط‌زیست شده است.
بااین‌حال، دانشمندان به‌تازگی کشف کرده‌اند که مواد خاکی کمیاب را می‌توان عملاً در پلاستیک‌های مصرفی روزمره یافت ازجمله بطری‌های آب، اسباب‌بازی‌های کودکان، ظروف ماست و جعبه‌های لوازم‌آرایشی. پلاستیک‌های یک‌بارمصرف ما با مقادیر بسیار کمی از محدودترین ثروت‌های زمین پر می‌شود.
Andrew Turner، دانشیار علوم زیست‌محیطی در دانشگاه Plymouth، که این مطالعه را رهبری کرد، می‌گوید: «آن‌ها عناصر مهم و حیاتی برای تکنولوژی مدرن هستند. به‌علاوه بااین‌حال، ما درمی‌یابیم که آن‌ها به آلاینده تبدیل می‌شوند.دانشمندان برای مدتی متوجه شده‌اند که پلاستیک ما می‌تواند حاوی مواد غیرمنتظره باشد. به‌ویژه پلاستیک‌های سیاه بازیافت شده معمولاً با مقادیر مخاطره‌انگیز از برم یا حتی سرب مخلوط می‌شوند. این به این دلیل است که تلویزیون‌ها و سایر دستگاه‌های الکترونیکی که از پلاستیک استفاده می‌کنند، موادی مانند برم را به‌عنوان بازدارنده شعله اضافه می‌کنند و این پلاستیک می‌تواند به‌طور کامل ضایعات را به سینی‌های شام مایکروویو به پایان برساند.
اما این تحقیق جدید درحالی‌که در Science of the Total Environment منتشر می‌شود، در حقیقت کاملاً متفاوت از مطالعات قبلی است. اولین پیشرفت این بود که دانشمندان وجود مواد خاکی کمیاب در پلاستیک در همه‌جا را کشف کردند. به‌علاوه درواقع، نسبت مواد خاکی کمیاب در پلاستیک تقریباً برابر با توزیع آن‌ها در پوسته زمین است.
Turner می‌گوید من فکر می‌کنم جذاب است. . . پلاستیک سیگنال تقریبی زمین‌شناسی را در آن جذب می‌کند. "ما هر چیزی را که استفاده می‌کنیم، آلوده می‌کنیم.
دوم، این مطالعه پلاستیک‌های بکر را بررسی کرد - پلاستیک‌هایی که از نفت خالص به‌جای سایر کالاهای بازیافتی مشتق شده بودند. این بدان معناست که ما نمی‌توانیم وجود مواد خاکی کمیاب قبلی را به وسایل الکترونیکی بازیافتی یا سایر آلاینده‌های مصنوعی ردیابی کنیم. آن‌ها از منبعی ناشناخته می‌آیند.
این تحقیق به چه معناست؟
Turner اذعان می‌کند اما در مورد اینکه چه این یافته به معنای عملی نشان می‌دهد، «این‌یکی از آن بخش‌های تحقیقاتی است که به سؤالات بیش‌تر منجر می‌شود نسبت به پاسخ‌ها».
اول‌ازهمه باید قبول کنیم که این پدیده جدیدی نیست. تیم Turner خاطرنشان می‌کند که مواد خاکی کمیاب را می‌توان در زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها یافت، که این به آن معناست که این آلودگی ممکن است برای دهه‌ها اتفاق افتاده باشد. پلاستیک‌ها یک ماده شگفت‌انگیز مدرن هستند که از جنگ جهانی دوم به وجود آمدند و بسیاری از علوم اصلی در پس‌تولید پلاستیک در طول دوره قرن بیستم بدون تغییر باقی ماندند. Turner می‌گوید: «اگر بخواهم یک حدس حساب‌شده بزنم، بله، [مواد خاکی کمیاب] احتمالاً از همان اول بدون اینکه ما در مورد آن بدانیم، در پلاستیک بوده‌اند.»
آیا او نگران است که این مواد خاکی میاب سمی هستند؟ نه به‌طور چشم‌گیر، حداقل نه در غلظت‌های فعلی که محققان مشاهده کرده‌اند (مواد خاکی کمیاب می‌توانند در غلظت‌های بالاتر مضر باشند، مانند در صنعت معدن). آیا او معتقد است که پلاستیک‌ها را می‌توان با مواد خاکی کمیاب که استخراج می‌شوند تا در صنایع الکترونیک مورداستفاده قرار بگیرند، بازیافت کرد؟ دوباره نه.
Turner می‌گوید «بازیابی [مواد خاکی کمیاب] ارزشی نخواهد داشت. مقادیر بسیار کوچک هستند. ارزش ذوب کردن مقدار زیادی پلاستیک به‌جای رفتن به یک سایت [معدن] احتمالی را ندارد.»
اما آنچه او اعتقاد دارد مهم است، در این تصویر بزرگ‌تر است. بررسی فرآیندهای تولید ما می‌تواند منبع دست‌نخورده‌ای از مواد خاکی کمیاب را نشان دهد، که ممکن است برخی از نیاز ما در خصوص معدن را کاهش دهد. اما حتی اگر این‌طور نباشد، Turner اصرار دارد که ما باید تولید پلاستیک را به حد کافی خوب درک کنیم تا بتوانیم دقیقاً مشخص کنیم که این مواد غیرمنتظره از کجا می‌آیند.
Turner می‌گوید: «وقتی در مورد آلودگی پلاستیک صحبت می‌کنیم، حتی اگر یک مقدار کمی است، مهم است زیرا از جایی می‌آید. "ما کنترل چیزی را که تولید می‌کنیم ازدست‌داده‌ایم."
لینک خبر
https://www.fastcompany.com/90605540/our-plastics-are-loaded-with-rare-earth-materials-and-scientists-dont-know-why