اتیلن وینیل استات

این کوپلیمرها موادی بسیار انعطاف‌پذیر و چقرمه با خواص چسبندگی می‌باشند. مقدار وینیل‌استات از 1% تا 50% در حال تغییر می‌باشند. و انواع تجاری با مقادیر بیش از 20% از وینیل‌استات، EVA های با درصد بالای وینیل‌استات نامیده می‌شوند. از همه فرآیندهای ساخت ویژه بسپارهای گرمانرم برای تولید محصول در شکل نهایی خود می‌توان برای تولید محصولات EVA نیز استفاده کرد. همچنین از این رزین‌ها می‌توان برای ساخت چسب‌های مذاب داغ استفاده کرد و آن‌ها را می‌توان با سایر پلیمرها آمیزه‌سازی کرد.

 

ساختار شیمیایی پلیمر EVA در زیر آمده است

وزن مخصوص	0.93
مدول خمشی در E (kspi)	2.5-14
استحکام کششی در نقطه تسلیم (kspi)	0.5-2.5
مقاومت ضربه‌ای آیزود ناچ  73 درجه فارنهایت  (ft-lb/in)	بدون شکست
نقطه ویکات (درجه فارنهایت)	140-200
دمای ذوب Tm (درجه فارنهایت)	189-223
دمای فرآیند (درجه فارنهایت)	285-435
دمای قالب (درجه فارنهایت)	60-105
دمای خشک کردن (درجه فارنهایت)	120-140
زمان خشک کردن (ساعت)	8

 

 

 

 

خواص مکانیکی

خواص EVA در نرمی و انعطاف‌پذیر نزدیک به مواد الاستومری است. بنابراین با محصولات لاستیکی و وینیل برای مثال در کاربردهای الکتریکی قابل رقابت است. قابل ذکر است که کوپلیمر می‌تواند مانند سایر ترموپلاستیک‌ها فرآورش شود. این ماده چقرمگی خوب در دمای پایین و مقاومت در برابر تنش-ترک‌خوردگی را نشان می‌دهد. EVA مقاومت خوبی در برابر اشعه ماورا بنفش نشان می‌دهد. علاوه بر این، از وضوح خوبی برخوردار است.

 

کاربردها

فوم EVA برای کاربردهای ورزشی مانند چکمه‌های اسکی، چکمه‌های واتراسکی و هنرهای رزمی ترکیبی

EVA همچنین در کاربردهای پزشکی برای مثال تجهیزات دارورسانی استفاده می‌شود.

 

آمیزه‌ها

برخی از کوپلی‌استرهای آلیفاتیک-آروماتیک که شناخته شده هستند زیست تخریب‌پذیر بودند. برای مثال آن‌ها می‌توانند تکه تکه شدن و تجزیه میکروبی در محیط کامپوست را متحمل شوند. با این حال، کوپلی‌استرها از مقاومت ذوب ضعیفی در مقایسه با سایر رزین‌ها رنج می‌برند. به طور خاص، یک استحکام ذوب پایین اغلب منجر به شکست‌های خطوط بیش‌تر، بی‌ثباتی و سرعت تولید کم‌تر در تجهیزات فرآورش می‌شود که هزینه کالای پلیمری نهایی را افزایش می‌دهند. این عدم فرآیندپذیری دامنه کاربردهای چننی کوپلی‌استرها را محدود کرده است. مخلوط‌های کوپلی‌استرهای آروماتیک-آلیفاتیک با پلیمرهای EVA یک استحکام مذاب بالاتر از کوپلیمرهای آلیفاتیک به تنهایی دارند و استحکام مذاب افزایش‌یافته و فرآیندپذیری بهتر را نشان می‌دهند.

به علاوه آمیزه‌ها تجزیه زیستی و زیست‌تخریب‌پذیری در محیط کامپوست را نشان می‌دهند. افزودنی‌های زیست‌تخریب‌پذیر شامل

• نشاسته ترموپلاستیک
• سلولز میکروبلورین
• پلی‌لاکتیک‌اسید
• پلی‌(3-هیدروکسی‌بوتیرات)
• پلی‌وینیل‌الکل

تسریع‌کننده‌های تجزیه زیستی سرعت زیست‌تخریب‌پذیری در محیط را افزایش یا شتاب می‌دهند. برای مثال کربنات کلسیم، هیدروکسید کلسیم، اکسید کلسیم، اکسید باریم، هیدروکسید باریم، سیلیکات سدیم، فسفات کلسیم، اکسید منگنز، می‌توانند فرآیند زیست‌تخریب‌پذیری را شتاب دهند. همچنین این ترکیبات می‌توانند به عنوان کمک فرآیند عمل کنند. یک ترکیب معمول استفاده شده کربنات کلسیم است.

 

کاربردهای درزگیر گرما

مشخص شده است که در توسعه پلیمرهای EVA برای کاربردهای درزگیر گرما توسط پلیمریزاسیون امولسیونی که غلظت وینیل استات و اتیلن در پلیمر به تنهایی مسئول استفاده از آن به عنوان چسب درزگیر گرما نیست. در عوض، توزیع وینیل استات و اتیلن در کوپلیمر یک عامل اصلی است. ی ایجاد چسبندگی به یک بستر، سطح کافی از سگمنت پلیمری اتیلن وینیل استات آمورف مورد نیاز است. علاوه بر این، سطح کافی از سگمنت‌های پلیمری اتیلن بلوری برای ایجاد تعادل مناسب از ویژگی‌های درزگیر گرما و عدم انسداد مورد نیاز است.

سگمنت‌های اتیلن مجاور منجر به تبلور اتیلن در پلیمر می شود.

مقدار نامناسب می‌تواند منجر به پلیمرهای EVA شود که چسبندگی از لحاظ استحکام چسب گرم hot green strength و استحکام چسبندگی دمای اتاق کمی دارند اما از آزمون غیر مسدود کننده عبور می کنند یا ممکن است چسبندگی مطلوبی داشته باشند اما در دما و فشار مورد نظر تست عدم انسداد را برآورده نمی کنند.

در پلیمرهای EVA با تنظیم محتوای اتیلن می توان دمای انتقال شیشه پلیمر را کنترل کرد. از آنجا که اتیلن بیش‌تری در پلیمر وجود دارد، دمای انتقال شیشه نیز کم‌‌تر است. با این حال، تحت شرایط خاصی از پلیمریزاسیون، تشکیل حوزه‌های پلی‌اتیلن ​​بلوری مورد علاقه است.

بنابراین، دمای انتقال شیشه دیگر به طور سیستماتیک متناسب با غلظت اتیلن کاهش نمی یابد. اگر بخش اتیلن کوتاه باشد حوزه‌های آمورف مورد پسند قرار می‌گیرند. در این وضعیت، دمای انتقال شیشه حتی با شدت بیش‌تری کاهش می‌یابد.

 

درزگیری

محصولات بنایی به طور گسترده در صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار گرفته است و شامل مصالح ساختمانی نظیر مواد سیمانی، بتن، آجر، کاشی، سنگ، دوغاب و مانند آن است. مسیرهای رانندگی، کف‌پوش گاراژ‌، بلوک بتنی، نماهای آجری، شومینه، دیوار و سطح آشپزخانه نمونه کاربردهای آن هستند. سطوح بنایی متخلخل می‌باشد و در صورت عدم محافظت می‌تواند در اثر قرار گرفتن در معرض آب معیوب شوند و تغییر رنگ دهند. به عنوان مثال نفوذ آب می‌تواند سبب پوسته شدن یا تغییر رنگ از طریق رشد میکروبی شود. کاشی و دوغاب استفاده شده در خانه‌ها با مواد غذایی و مایعات مختلف نظیر آب میوه، قهوه، روغن، سس گوجه فرنگی و … در تماس است که می‌تواند سبب ایجاد تغییر رنگ شود. روغن موتور، روغن ترمز و سایر مایعات می‌تواند باعث تغییر رنگ کف گاراژ شود. بنابراین این یک عمل معمول برای پوشاندن سطوح سنگ بوده تا در برابر آب، روغن و سایر آلاینده‌ها مقاومت کند. به طور کلی پوشش برای محصولات بنایی دونوع بوده است: یک نوع پوشش ضد آب (Waterproof Coating) و نوعی دیگر پوشش دافع آب (repellant Coating). نوع پوشش ضد آب کاملاً در برابر آب، بخار آب و سایر مواد غیر قابل نفوذ است. از طرف دیگر پوشش دافع آب سطحی نفوذ ناپذیر در برابر آب در فاز مایع بوده اما در فاز گاز قابل نفوذ به آب است. نمونه مواد برای سطوح بنایی ضد آب غشاهای ضد آب مانند PVC، PE، لاستیک بیوتیل و درزگیر نظیر قیر، آسفالت، رنگ، پلی یورتان، اپوکسی و نوعی بتونه است. در حالی که این عوامل ضد آب می‌توانند در برابر نفوذ آب و سایر آلاینده‌ها مقاومت مطلوب ایجاد کنند می‌توانند ظاهر سطح را نیز تغییر دهند. به عنوان مثال ممکن است رنگ سطح همراه با درخشش آن تغییر کند. اصلاح کننده‌های ضد آب همچنین می‌تواند رطوبت را در سطح بنا به دام بیندازد و ورقه شدن را ترویج دهد. نمونه اصلاح‌های دافع آب برای سطوح بنایی شامل استئارات‌های فلزی، روغن‌ها، واکس‌ها، آکریلات‌ها (پلیمر و مونومر)، سیلیکون‌ها (پایه حلال و امولسیون)، سیلیکونات‌ها، سیلان‌ها و مواد شمیایی فلوئوردار هستند. در مقابل پوشش‌های ضد آب، پوشش‌های دافع آب در برابر بخار آب نفوذ پذیر هستند، رطوبت را به دام نمی‌اندازند، بنابراین می‌توانند پوسته شدن را کاهش دهند. علاوه بر این، اکثر پوشش‌های دافع آب باعث تغییر ظاهر سطوح بنایی متخلخل نمی‌شوند. فرآیند بهبودیافته برای ایجاد دفع آب و مقاومت در برابر لکه سطح بنایی از یک پوشش پلیمری پایه آب و دافع آب متشکل از امولسیون آبی EVA استفاده می‌کند. این پلیمر توسط پلیمریزاسیون امولسیونی تشکیل می‌شود. بخشی از اتیلن به فرم بلورین وجود دارد. اتیلن نیمه بلورین بخشی از پلیمر که آب‌گریزی، انرژی سطح کم که در برابر نفوذ و لک شدن توسط آب، گریس، روغن و سایر آلاینده‌های احتمالی مقاومت می‌کند را ارائه می‌دهد. چندین مزیت می‌تواند به دست آید، از جمله قابلیت:

• مقاومت در برابر لکه‌ها و قابلیت دفع آب را به سطح بنایی منتقل می‌کند.
• تحمل دمای بالای محیطی بدون تخریب
• استفاده از ترکیبات سازگار با محیط زیست به عنوان چاره‌ای قابل توجه برای فیلم‌های دافع آب غیر قابل تغییر رنگ در سطوح بنایی.

 

واکس‌ها

واکس‌های کوپلیمر EVA در انواع مختلف کاربردهای تجاری و برنامه‌های خاص در ساخت پوشش‌ها یا فیلم‌هایی که می‌توانند به لایه‌های مختلف بچسبند مورد استفاده قرار می‌گیرند. واژه‌ واکس به ترکیبات الیگومری دارای خصوصیات زیر اشاره دارد:

• جامد در دمای اتاق
• نقطه ذوب پایین
• نامحلول در آب

 

به طور ویژه واکس‌های EVA به پلیمر الیگومری اشاره می‌کند. آن‌ها توسط کوپلیمریزاسیون مونومرهای اتیلن و وینیل استات به روش یکسان در جرم مولکولی بالا تهیه می‌شوند. از آنجا که واکس‌های EVA ویژگی‌های چسب نسبتاً قوی را از خود نشان می‌دهد، این واکس‌ها به ترکیبات پلاستیک اضافه می‌شوند. نقش آن‌ها تشکیل غلاف‌های سیم است که با مقاومت نسبتا بالا به هسته‌ی سیم‌های هادی عایق شده می‌چسبند. علاوه بر چسبندگی قوی به لایه‌های زیرین، اغلب در بسیاری از کاربردها برای تشکیل پوشش‌ها با قابلیت جدا شدن با حداقل نیرو، مفید و سومند هستند. در صنعت پوشش، اغلب وجود غلاف‌هایی که به راحتی برداشته می‌شوند یا ازبین می‌روند مطلوب است و دسترسی آسان به هسته رسانا برای برقراری تماس الکتریکی سیم‌ها را فراهم می‌سازد. به طور خاص واکس‌های کوپلیمر EVA حاوی 10% وینیل استات است. پراکندگی وزن مولکولی در حدود 6 و میانگین وزن مولکولی حدودK Dalton  15-40 است.

 

• چسب گرماذوب

یک ترکیب چسب گرماذوب شرح داده شده است که حاوی دو نوع EVA می‌شود، به علاوه یک رزین هیدروکربنی نفتی هیدروژنه شده. ترکیبات چسب‌های گرماذوب در میان دیگران برای اتصال لبه‌ها استفاده می‌شوند. در حین اتصال‌دهندگی، چسب گرما ذوب در حالت ذوب شده در ظرف چسب دستگاه اتصال‌دهنده برای مدت زمان طولانی نگه داشته می‌شود. پرکننده‌ها به منظور کاهش هزینه‌های ترکیب چسب و بهبود عمل‌کرد شکست، به ترکیبات چسب گرما ذوب اضافه می شوند. به گونه‌ای که در طی مراحل استفاده، شکاف واضح از روی غلتک ایجاد کند.

 

 

 

• بهبوددهنده‌های جریان سرد

با توجه به کاهش ذخایر نفت خام و بحث در مورد عواقب مخرب محیط زیست در استفاده از سوخت‌های فسیلی و معدنی علاقه بیش‌تری به جای‌گزینی منابع انرژی تجدید پذیر شامل روغن‌ها و چربی‌های خاص طبیعی از منشأ گیاهی و حیوانی وجود دارد. این روغن‌ها به طور کلی تری‌گلیسیریدهای اسید چرب با 24-10 اتم کربن هستند. اتم‌های کربن ممکن است اشباع شده یا اشباع نشده باشند. علاوه بر این ممکن است حاوی فسفوگلیسیرید باشند. ارزش گرمایی آن‌ها قابل مقایسه با سوخت‌های رایج است. با این حال آن‌ها برای محیط زیست آسیب کم‌تری دارند. سوخت‌های زیستی از منابع تجدید پذیر به دست می‌آیند و در صورتی که سوزانده شوند فقط به اندازه‌ CO2 خارج شده توسط فتوسنتز کربن دی اکسید تولید می‌کنند. در مسیر احتراق دی اکسید کربن کم‌تری نسبت به مقدار معادل نفت خام تقطیر شده به دست می‌آید، مثل سوخت دیزل. علاوه بر این دی‌اکسید‌گوگرد بسیار کمی تشکیل می‌شود. البته سوخت‌های زیستی قابل تجزیه هستند. به دلیل داشتن خواص فیزیکی نامطلوب تری‌گلیسیریدها، روغن‌ها به استرهای اسید چرب (الکل‌های کم) مانند متانول و اتانول تبدیل می‌شوند. عیب استفاده از تری‌گلیسیریدها و همچنین استرهای اسید چرب الکل‌های منوهیدریک به عنوان جای‌گزینی برای سوخت دیزل ثابت شده است که به تنهایی یا در مخلوط با سوخت دیزل رفتار جریان در دمای پایین است. دلیل آن یکنواختی زیاد این روغن‌ها در مقایسه با روغن معدنی نیمه تقطیری است. به عنوان مثال متیل استر روغن کلزا داری نقطه اتصال فیلتر سرد (CFPP) 14- درجه سانتی گراد است. نقطه اتصال فیلتر سرد یک روش استاندارد آزمایش است.

برای مدت طولانی فراهم کردن نقطه اتصال فیلتر سرد 20- درجه سانتی گراد غیر ممکن است؛ زیرا برای سوخت دیزل در زمستان اروپای مرکزی مورد نیاز است. به هنگام استفاده از روغن سویا و آفتاب‌گردان این مشکل بیش‌تر هم می‌شود. مشکل اضافی دیگر این است که کمبود دمای پایین می‌تواند ثبات روغن فرموله شده را تغییر دهد. به عنوان مثال نقطه اتصال فیلتر سرد روغن‌های به دست آمده با ذخیره روغن به تدریج افزایش می‌یابد.

با این حال، روشی برای بهبود خصوصیات جریان چنین روغن‌های سوختی با منشأ حیوانی و گیاهی توسعه یافته است. این شامل افزودن کوپلیمر EVA یا پلیمر شانه‌ای بر پایه متیل آکریلات یا آلفا اولفین است. علاوه بر این ترپلیمرهای‌اتیلن، وینیل‌استات و ایزوبوتیلن به عنوان بهبوددهنده جریان سرد یافت شده‌اند.

 

 

 

دارورسانی

کوپلیمر EVA در سیستم‌های انتقال دارو استفاده می‌شود. سیستم‌های دارورسانی بر اساس ماتریس EVA را می‌توان با فناوری اکستروژن تولید کرد. بر اساس این فناوری، سیستم‌های مورد استفاده تجاری توسعه یافته‌اند.

مفهوم این سیستم‌ها شامل یک الیاف کواکسیال است. در این لیف، یک دارو در یک پلیمر هسته پراکنده یا حل می شود. رهایش دارو از این الیاف کواکسیال متناسب با تغییر غلظت لیف است. اگر دارو در غلظت بیش از حلالیت در غشا وجود داشته باشد، در سطح مجاور غلظت اشباع ایجاد می‌شود. این غلظت ثابت مسئول تغییر است. مشخص شده است که حلالیت دارو در پلیمر تحت تأثیر درجه حرارت فرآیند اکستروژن است. دماهای اکستروژن پلیمر بسیار پایین از نقطه ذوب دارو. با خنک شدن الیاف اکسترود شده، داروهای محلول ممکن است مجدداً متبلور شوند یا در محلول باقی بمانند، که منجر به حالت فوق اشباع می شود. مقدار داروی محلول را می توان با خواص رهایش ارتباط داد. حالتی که داروها پس از اکستروژن در آن باقی مانده است، خصوصیات نفوذ آن‌ها را تعیین می‌کند.

 

گرید های موجود     

1. 18 درصد

1.1.VS430-HONAM

1.2.7350M-FORMOSA

2. 28 درصد

2.1. VA910-HONAM

2.2. VA800-HONAM

2.3. 28400-LG

2.4.  28025-LG

برای اطلاعات بیشتر با واحد فروش و مهندسی تماس حاصل فرمایید.